Erotyka w poezji

Już od początków naszej kultury poetom towarzyszyła świadomość własnej cielesności. W literaturze greckiej przykładem może być Anakreont który pisał dowcipne teksty erotyczne a także Syfona, które sprawiały wrażenie bardziej odważnych i wyuzdanych. Jednak gdy w Imperium Rzymskim jak i innych państwach za religię państwowa uznano chrześcijaństwo w liryce zaczęła zacierać się strefa doświadczeń ludzkich, a o miłości jeśli pisano to tylko w sferze duchowej. Biorąc pod uwagę poszczególne epoki zauważyć można iż Barok jak i Renesans prócz sporej literatury sprośnej nie wiele wniosły, głównie skupiano się tu na dosadności określeń niż na opisie połączenia cielesnego dwóch osób. To właśnie Romantyzm podjął śmielsze próby opisu erotyki w poezji. Sonety Odesskie Mickiewicza to jedna z tego typu literatur jednak w dalszym ciągu w większej mierze skupiano się na miłości nie tylko ludzkiej ale w głównej mierze tej do ojczyzny. Natomiast za przełom można uznać epokę Romantyzmu która jest dosłownie wulkanem erotyki. Można odnieść wrażenie iż chciano nadrobić te tysiące lat zaniedbania literatury w zakresie erotyki. Temat Erotyki towarzyszył poetom każdej epoki, ponieważ jest to uczucie bardzo silne i nie wielu jest wstanie mu się oprzeć. W literaturze Greckiej w liryce opisywano ciało, jak wiadomo grecy kochali ciało. Musiało być ono zadbane, zbudowane według określonych proporcji. Miłość duchowa była tu traktowana jako coś odrębnego, głównym tematem zatem były doznania zmysłowe pięknej kobiety czy wysportowanego mężczyzny – na swój sposób rodzaj miłości jakiej patronował bóg Eros. Teksty Anakreonta z Teos mogą być przykładem na to jak ważną rolę w literaturze odgrywał bóg Eros, poeta w swoich utworach niekiedy „toczył boje” z tym bożkiem. Jednak można stwierdzić iż w obecnej literaturze jak i w odległej z pewnego punktu widzenia zawsze przeplata się gdzieś miłość, która rządzi światem.

Zobacz tez: Mit o Ozyrysie – Płodność odgrywała dużą rolę w kulturze Egipskiej.