Historia tatuażu

Początkowa tatuaże miały znaczenie rytualne. W wielu kulturach na nie mogli sobie pozwolić tylko wybrani, mianowicie plemienni wojowie, czy inni dowodzący grupami ludzi. Tego typu ozdoby, a także różne dodatki wojowników, były szczególnie rozpowszechnione i uznawane w kulturach polinezyjskich, gdzie do wykonania tatuażu mogło uprawniać dopiero zabicie wroga, a nawet zdobycie jego głowy. Samo słowo tatuaż wywiodło się właśnie od samoańskiego tatau, zapisanego niegdyś przez osiemnastowiecznych podróżników. Najbardziej powszechne i zarazem znane wśród ogółu, są maoryskie tatuaże twarzy, nazywane moko. Tatuaż był znany, jak wskazują źródła z zamierzchłej starożytności, ponieważ już w Pięcioksięgu w Księdze Kapłańskiej, znajduje się zakaz dotyczący tatuowania ciała. O tatuażach pisał też pośród starożytnych plemion celtyckich, Juliusz Cezar w dziele O wojnie domowej. Przez następne wieki w Europie i Ameryce tatuaż uważany był za coś niezwykłego, dozwolonego jedynie w subkulturze więziennej oraz świecie przestępczym. Zwyczaje te znalazły między innymi poparcie w odniesieniu do wschodnich tradycji, gdzie tatuaż świadczył o przynależności do grupy.

Tatuaż trwały

Dzisiejszy rozwój techniki spowodował, że tatuaż trwały wykonuje się przy pomocy małych specjalnych maszyn, rurek stalowych, a zarazem sterylnych oraz jednorazowych igieł. Salony oferują bogatą ilość wzorów i kolorów wykonywanych tatuaży, z tym, że możemy zawsze sami coś zaproponować. W większości przypadków jest możliwość wykonania tatuażu w dowolnym miejscu na ciele, czasami jednak odmawia się jego wykonania, przykładowo w miejscu intymnym. By móc zafundować sobie coś takiego, po pierwsze trzeba mieć ukończone osiemnaście lat, całkowitą pewność i dość sporą gotówkę w kieszeni, ponieważ im bardziej profesjonalny zakład, tym więcej trzeba zapłacić, a chcący mieć pewność, że wszystko będzie zgodne z zasadami, trzeba być przygotowanym. Są także ekologiczne tatuaże, z tym, że utrzymują się około 3 lat. Są wprowadzane w drugą warstwę naskórka i mają naturalne pochodzenie. Można wśród znajomych poudawać, że ma się tatuaż trwały, albo nabrać kogoś z rodziny, wykonując go przy użyciu henny, która schodzi bardzo szybko i nie pozostawia śladów. Co więcej należy pamiętać, że tatuaże trwałe nie są dla wszystkich. Niektórzy mogą mieć uczulenie, albo za bardzo wrażliwą skórę i choćby chcieli muszą się obejść bez tatuażu.

Tatuaż henną

Henna jest barwnikiem roślinnym, produkowanym z liści i pędów rośliny nazywanej lawsonią bezbronną. Można ją przygotować z kilku goździków, bądź też drzewa eukaliptusowego. Służy do malowania skóry od ponad pięciu tysięcy lat na Całym Świecie, ale najwięcej wykorzystywana jest na obecnych terenach Dalekiego Wschodu, Indii, Pakistanu, Iranu oraz w krajach Afryki. Wojownicy malowali henną twarze na znak rozpoznawczy dla swojego plemienia, a także żeby podkreślić swój grupowy status. Obecnie malowanie henną staje się coraz bardziej modne, spotykamy się z nim wszędzie, a ze względu na swoją nawet trzytygodniową wytrzymałość malunki te coraz częściej nazywane są przez wykonawców tatuażami z henny, co więcej artystycznymi. Wśród wykopalisk Starożytnego Egiptu, znalezione zostały dowody farbowania henną mumii dostojników państwowych. W tymże celu rozdrobnione liście mieszano z mleczkiem wapiennym, teraz miesza się je z cytryną i kilkoma łyżkami płynnej henny, co w efekcie dawało kolor czerwony. Ale poprzez dodatek substancji, które zawierały garbniki uzyskiwano kolor ciemnobrązowy, czyli klasyczną hennę. Musiano ją szynko wykorzystywać, aby nie straciła właściwości.